Şimdi yazmak o kadar zor geliyor ki... Ben ne yazayım şimdi size??? Kimden haberler vereyim??? Kimin moralini daha yüksek tutabilmek amacıyla olayları, yaşadıklarımızı basite indirgeyerek anlatmaya çalışayım??? Ne kadar boş herşey... Hayat ne kadar kısa, ne kadar acımasız..
Şule'm bir melekdi gerçek hayatta. Hepiniz bunu biliyorsunuz... Ama, şimdi o gerçek bir melek oldu. Yarın bir hafta olacak onu kaybedeli. 2 ocak 2011 pazar....saat 11.39...Onu kaybettim. Hiç böyle olacağını düşünmemiştim. Buradaki hastanedeki doktorlarımız şansımızın az olduğunu söyledikleri zamanlarda bile onlara inanmak istemedim. Onda öyle bir gayret, irade ve yaşama arzusu vardı ki... Çok zor olacak ama bunu yenecek diye hep düşündüm. Ecmel ile daha çok uzun yıllar bir arada yaşayabilmek için bunu başaracağına inanmıştım. Onunla öyle mutluydu ki... Hastanede yattığımız zamanlarda keyfinin hiç olmadığı günler hayli fazlaydı. Biliyorsunuz. O günlerde kapıyı tıklatıp içeri girenler olduğunda hiç ilgilenmezdi , kim geldi diye bile sormazdı bile. Fakat, günün hangi saati olursa olsun Ecmel kapıyı tıklatıp içeri girdiği anda,
hemen o güzel kafasını yastıktan yukarı kuğu gibi uzatır "Ecoş mu geldi???" diye sorardı. İnanılmaz bir sevgisi vardı ona...Bu yüce sevgi bile bu mel'un hastalığı alt etmeğe yetmedi...Çok üzgünüm..
Geçen gün Şule' nin evinde sokak kapısının önünde yerde bir kağıt gördüm. Portmantonun altında. Birisi bişey düşürmüş diye düşündüm ve aldım tabi. Okuduğumda içim acıdı yine..Yüreğimin içine bir kor düştü sanki... Şimdi size o kağıtta yazılanları aktarmak istiyorum.
Şule' ciğim,
Seninle birbirimizi tam tanıyamadık. Ama Ecmel' in sevgisi, ailenin sevgisi, arkadaşlarının, dostlarının ilgileri sevgileri senin ne kadar değerli bir kişiliğe sahip olduğunu gösteriyor.
Bana gelince, tam yeniden özlediğim bir aile yapımız olacağı için çok mutluydum.
Hayatımızda çok büyük bir eksiklik yaratarak bizlerden ayrıldın.
Seni çok seviyorum güzel gelinim, iyi uykular...
Yıktın perdeyi eyledin viran....
Gülsüm anne AYRAL
Yaaaa işte böyle dostlarım. Gülsüm annenin hissettikleri, sıcak, kalabalık bir aile özlemi ancak bukadar güzel ifade edilebilir diye düşünüyorum..
Gülsüm annecim, şimdi bu yazacaklarım sadece benden size...
Bizler o özlediğiniz sıcak aile yapısını zaten Şule ve Ecmel sayesinde bir buçuk yıl önce kurmuştuk. Şimdi bu kalabalık ailede sadece Şule' miz somut olarak aramızda değil. Ama bizler hepimiz Taray ailesi, Balta ailesi olarak daima Ayral ailesi ile birlikte büyük bir aileyiz. Öyle olduk. Sanki yıllardır bir aradaymışız gibiyiz. Hiç birimiz, hiç birimizi yeni bir ailenen ferdi olarak görmedi bu güne kadar. Sımsıkı sarıldık büyük bir aile olarak birbirimize. Tüm bunları Şule ve Ecmel gerçekleştirdi. Artık Şule' yi aramızda göremiyoruz ama hissediyoruz. O hepimizin Şuşu' suydu. Hepimizin güzel Şuşu' suydu. Ama o bizi görüyor, bunu sakın unutmayın. O , bu büyük ailenin dağılmasını asla ve asla istemezdi. Biz artık hep beraberiz. İyi günlerimizde de, kötü günlerimizde de... Bende, Bertan'da,Yalçın'da, Annette'de sizin evlatlarınız. Her ne kadar tanımıyorsanız da; Mert, Aylin, Derya ve özellikle Alp' de sizin torunlarınız. Hani bir şarkı var... BİZ ARTIK AYRILAMAYIZ....
Ecmel ile öyle zamanları paylaştık ki ben bunları şimdi sizlerle paylaşamam. Tüm bunları yaşadıkdan sonra, Ecmel'in bana "ablam" diye sarılışını hissettikden sonra biz nasıl ayrılabiliriz ki??? ASLA. Artık ömür boyu biz beraberiz...Büyük aileniz daima yanınızda olacak Gülsüm annecim. Hiç merak etmeyin.
İşte böyle dostlarım. Yazmak bana da iyi geliyor galiba. Ama sizlerin yazdıklarınızı okumakta çok iyi geliyor..
Önümüzdeki salı günü saat 19.00 dan itibaren Şule' nin evinde duamız olacak.
Aramızda olmayı arzu eden herkezi o gün bekliyoruz. Yine Şule' mizi anacağız...
Şimdilik bu kadar yazıyorum. Herbirinize ayrı ayrı ailem adına , kendi adıma şükran ve teşekkürlerimi iletmek istiyorum. Bize okadar destek verdiniz ki bunu kelimelerle ifade etmem imkansız.. Sağolun, varolun.. Acılı günlerimizde hepiniz yanımızdasınız. Sıcak yüreğinizi, sıcak ellerinizi hep üzerimizde hissediyoruz. Acımızı hafifletmeniz mümkün değil. Ama ortak olduğunuzu hissediyorum. Bu en güzeli.... Sizleri çok seviyoruz....
Sağlıcakla kalın,
Alev Balta
O geçti köprüyü
YanıtlaSilBen arafta kaldım
Hayatını kaybettim
Hükümsüzüm
ecmel
o büyük ve muazzam zamanda unuttum
YanıtlaSilkanatlarım çok oldu üşüyor benim
bu beyaz ıssızlıkta göğsüme düşüyor
bu yüzden eğik boynum
bir kuşun anısı kalmış bende, saklı
bundan gözlerimdeki kayalık,
içimdeki serseri buzullar
DÜRTME İÇİMDEKİ NARI
ÜSTÜMDE BEYAZ GÖMLEK VAR.
Beni hala kendi cümlelerim teselli etmiyo.
Alev Ablacım,
YanıtlaSilBloga hergün bir umutla bakıyorum.. Belki yeni bir şey vardır diye... Ama artık kelimeler yetersiz. Bir gün dahi umudumu kaybetmemiştim, evet çok zor ama mutlaka yenecek diyordum. Olmadı. Gerçek bir melek oldu, uçtu. Sizlerin acısını dindiremeyiz ama ona olan sevgimiz belki biraz moral verir. Onu bizlerde çok özlüyoruz. Huzur içinde uyusun, kalbimize yaşamaya hep devam edecek. Biz de sizleri, bu güzel aileyi çok seviyoruz. Salı günü görüşebilmek dileğiyle,
Canım Alevim,Canım bu büyük güzel aile...............,Şuşucugum sayesinde büyüdük,paylaştık,sevindik,üzüldük......Ben inanıyorum ki yok olmayacagız...senin yazıların,paylaşılarınla bütünleşecegiz...bir şekilde???şimdilik bulamıyorum ama bir şekilde kopmayacağımıza inanıyorum.............böyle güzel insanlar ayrılmamalı........sevgiyle.....
YanıtlaSilAlev ablam artik benimde ablamsiniz ..Yani isiniz bitmedi burda da kanserle mucadele eden biri daha var.. Zaferi birlikte kutlucaz Sule nin yerine de ..
YanıtlaSilAlev Hanim, Alev Abla... Bir insani olumsuzulestirmek boyle bir sey olsa gerek... Sule'yi yakindan tanimayan bizler bile gunde en az iki kere sayfaya girip onu aramizda hissediyoruz. Daha once yazdiklarini duzinelerce kez okuyor, onu tanimaya, anlamaya calisiyor ve satir aralarindaki ogretilerden dersler cikarip, hayati, yasamimizi irdeliyoruz. Bana kalirsa Sule bizi uzaktan calistiriyor, projelerinin devamini sagliyor ve saglayacak da buna inaniyorum... Mesela arzu ettigi kitap gelecek belki yakin bir gelecekde... Belki onunla beraber yazari siz, sizler, Alp, Ecmel Bey ve tum sevdikleri olacak. Galiba bu blog bu kitabin ilk adimi... Inanin Sule'nin ve sizin yazdiklariniz bir cok kisiye umut oluyor, bir cok insan yalniz olmadigini hissediyor; sizinle sessizce agliyor, sizinle tebessum ediyor. Sule eminim bunlari goruyor...
YanıtlaSilSizleri taniyan ya da tanimayan bir cok kardesiniz var artik. Biliniz ki hep yaninizdayiz!
Alim
www.alimrachel.blogspot.com
Sevgili Abla Abla,
YanıtlaSilYazdıklarınız, Gülsüm anne'nin yadızkları gercekten yüregimi dagladı. Acınız cok büyük biliyorum , sizlere çok sık dua ediyorum ve Allah'dan sabir ve ic ferahliği diliyorum. Gecicek diyemiyorum ama bir sekilde tahammul edilecek duruma gelicek. Gülsüm anneyi blogdan duymustum, kendisini cenaze gunu tanıma fırsatı buldum. Ne tatlı,ne olgun, onu gercekten tarif edicek kelime bulamıyorum ama kendisini gercekten cok sevdim. Ne samimi bir insan. Bir anda aklıma Şulecim geldi, Sulecim sen nasıl bir insansın ki yoklugunda bile bizleri sevebilecegimiz birileri ile karsılastırabiliyorsun diye dusundun. Cenaze gunu bir suru kişi vardı Sulecigimin evinde ve bir kısmı birbirlerini ilk defa goruyorlardi.Ama sanki daha evvleden birbirlerini tanıyormuscasına saatlerini gecirdiler. Bu bur tur ortamlarda nadir rastladıgım bir durum. Ve bıraksanız bir cogumuz dunyevi seyleri unutup, orada sabaha kadar oturabiliriz gibi hissettim. Bu gercekten Sulecigimin orada mevcut olmadan yarattıgı bir enerji. Canım arkadasım, ben de sayende artık hayattan korkmuyorum, kendi ayaklarımın uzerinde duruyorum. Tek eksigim sensin ! Seni cok seviyorum, mekanın cennet olsun, canım ablam..
Adile
Canim Alev, sevgili ablamiz,
YanıtlaSilKelimeler bir turlu ifade edemiyor...Kalbimde bir sizi, icimde bir bosluk, gunlerin gecmesini bekliyorum. Size ne soylebiliriz ki, herseyi yaptiniz, ona bebek gibi bakip, onunla inanilmaz bir yolda yurudunuz. Tabi hic birimiz bu yolun cikmaz bir sokaga girmesini istemedik, ustune bir turlu konduramadik. Mutlaka bununda altindan kalkicak dedik. Tabi her hastaneye yatisi kalbimize bir ok saplandi ama biz gene de bu sadece yolda asilmasi gereken bir engel dedik. Olmadi..
Ayni Alim gibi bende bloga bakip hem aglayip hem de guluyorum. Ama hep belki Alev yeni bir sey yazmistir deyip bakiyorum cunku biz artik birbirine yumak gibi baglanmis bir gurup olduk. Gulsum anne uzulmesin, bak hepimiz bir aile olduk, kimi uzaktan, kimi yakindan, kimi aileden arkadastan ama hepsi bir sevgiyle bir arada.
Acimiz dinmez gibi geliyor, gunler anlamsiz geciyor ama ben Sulemin yazilarina baktikca ondan kuvvet aliyorum ve sanirim bize en guzel tavsiyeyi veren de o:
"...Beni ayakta tutan, sevindiren ve mutlu eden olayları daha çok hatırlayarak bedensel olarak çektiğim acıları unutuyorum. İnsanoğlu gerçekten mucize bir ürün. Acıları unutma eğilimi olmasa, iyileşme ve bağışıklığı güçlendirmede başarılı olamazdık sanırım. Sule Agustos 2010"
Ben de hep mutlu oldugu bloglari okuyup, Ecmel'le sarmas dolas oldugu resimlere bakip, Alp'in onu optugu resimlere bakip gulumsemeye ve aciyi unutmaya calisiyorum.
O sonsuza kadar yasiyicak, hepimizin icinde, parcasi olarak, kitabiyla baskalarina da kuvvet ve sevgi vericek.
Sizi cok seviyorum ve kocaman sariliyorum.
ALEV A.
Şule'ciğim,
YanıtlaSilBizi bırakıp gideli bir hafta oldu. Bir an bile aklımızdan çıkmıyorsun. Sen bize ne yaptın böyle. Bu akşam annenle ablacığınla Alp'le Selçuk Hanım'la ve diğer yakınlarınla birlikte olmak isterdim. Artık onlar benim de yakınlarım ve onların gözlerindeki sevgi seni aksettiriyor. Burada her şey senin isteyebileceğin gibi olacak. Rahat ol ve dinlen güzel kızım.
Gülsüm Anne
canim arkadasim,
YanıtlaSilbu aksam senin evinde sensiz olmak ne kadar zor oldu, gidisini kabul etmek istemezken sensizlige alismanin zorluguna agladik yine. Alev'in yuzunde seni buldum, tek soz edemeden, hep gule oynaya cikmaya alistigim evinden aglayarak ayrildim.
Arkadasligin benim hayatimdaki en guzel hediyelerden biri, ne olur bundan sonra da hayatimizda ol, bir yolunu bul, yukaridakilerden izin al da bizi gordugunu, aci-tatli anlari yine paylastigimizi hissettirmek icin bir isaret cak.
Hepimiz sen hayatimizda oldugun icin cok sansliydik, insallah hayata senin gibi umutla, coskuyla, akilla, askla bakabilmeyi ogrenebilmisimdir, insallah sevdiklerimin hayatlarina senin gibi ozenle, sefkatle dokunabilirim.. Hayat dolu sesin hep kulaklarimda, cennette rahat et canim arkadasim..
yesim
Sevgili Alev Abla ! , dün akşam katılamadım , Allah kabul etsin ,ama her sabah dualarım Şule ile. Günümün mutad parçası oldu artık , hergün bu blogu takip etmek , bizlere merhem gibi geliyor galiba , Şule'i anmak için , birlikte yaşadıklarımızı yeniden hatırlamak için yıllardır konuşmadığım , ama gönüllerimizin bir olduğu arkadaşımız İnci Telger Kanada'dan aradı , Kanada'da ki Ayşegül Özgüven acısını evinde yaşayamadığı için , iş yerinden için için birlikte paylaştık duygularımızı. Herkesde o kadar parçacıklar kalmışki , bir araya getirince yeniden onu yaşıyoruz, herşey ne kadar uzakken , aynı zamanda ne kadar da yakınmış onu fark ediyoruz. Tüm aile fertlerine , sevenlerine sevgilerimi iletiyorum , Allah sabır versin , Alev Hanım Sizi kucaklarım. Nilgün Pakkan
YanıtlaSilBen Sule'yi ozlemiyorum Alev abla, Onu her an dusunmuyorum. Sanırım o yuzden bu bloga Ayla soyleyene kadat bakasım olmadı. Salı gunu sizlerle birlikte olmayı cok isterdik. Sana, mezarlıkta sarıldıgım gibi bir kez daha sarılabilmeyi, Ecmel'le camide oldugu gibi goz goze bir kez daha gelebilmeyi Ama Ayla soyleyene kadar bakmadım bloga. Cunku sacma olabilir ama senin dedigin gibi bize uzaktan baktıgını "bliyorum" Sule'nin. Yemin edeerim sadece bakmakla kalmıyor, her zamanki gulumsemesini de patlatıyor. Onu ne zaman goruyorum biliyor musun? Gerektiginde. Ondan bahsederken her zaman gulumsuyor. Ben acıyla dudaklarımı buksem de yine aynı sekilde gulumsuyor ve inan bir mucize oluyor ben de gulumsuyorum. Acı yerini guzel bir gulumsemeye bırakıveriyor.
YanıtlaSilSadece ondan bahsettigimde olmuyor bu! Dun sacma birseye ofkelenmek uzereyken yine cıkageldi gulumsemesiyle "sacmalama bosver" dedi, bak ben gittim, bu uzulunecek sey mi gibilerinden! Anında gulumseme yayıldı yuzume.
O, benim iyimserligime hayrandı! Ameliyat surecinde bana destek olurken, "bu kadar pozitiflik olmaz" derdi ama ben de onunkine hayrandım. Sule ile ilgili hic kotu anım yok cunku hicbir zaman kimseye karsı kotu niyeli olmadı!
Kendi ameliyat surecimde percinlenen iyimserligimi simdi Sule hat safhada destekliyor ve hatta bana iyiden iyiye yardımcı oluyor! Artık fiziksellik ortadan kalktıgından, cok daha "yan yanayız" ounla. Cevapsız cagrı ya da mesgul sesi yok anlayacagınız.
Olumunden bu yana 15 yıl gecmesine ragmen hala İzi'yi zaman zaman yanımda hissederim gulumsemesiyle. Ama Sule ile bu durum iyice netlesti. Sakın merak eymeyin, adam tırlatmıs demeyin, halusinasyon falan degil bu , cunku o bildigimiz anlamda var degil, hatta bildigimiz anlamda "yok" biliyorum. Cansız bedeninin cukua indirilisini ben de gordum. Ama o sadece tarih olan, anı olan. Oysa Sule hala yanımda. Onu ozlemiyorum Alev abla! Sen dokunmayı kokusunu falan ozlersin elbette ama bil ki sen anılarını ozluyorsun. Oysa bu blog satırlarından fıskıran duygular "gercegin ta kendisi". Su an gulumsemesi artan Sule'nin "evet hep boyle pozitif olun" demesi gercek! "Aferin lan Haluk" dedigini duyabiliyorum.
Dun gece Ayla'ya bunları anlattıgımda, Sule ile ilgili hissetttigi varlık duygusunun yokluk duygusundan cok daha kuvvetli oldugunu o da onayladı.
Tum sevenlerine sevgilerimle! Biz birbirimize yakınız ama Sule'ye de her zaman yakın kalacagız.
Haluk y.