ŞULE'M
Bugün 4 Şubat 2011....Az önce 4 Şubat 2010 da sizlere yazdığım yazıyı okudum. Defalarca...
Sizlerede tekrar aktarmak için çok uğraştım ama oradan buraya kopyalamayı halledemedim. Neyse, artık siz gerilere gidip okuyabilirsiniz isterseniz...
Bugün 4 Şubat....... Şule' min "2. DOĞUM GÜNÜM " dediği tarih.......
Bugün 4 Şubat........Şule' mi toprağa verişimizin tam birinci ayı......
Tam bir yıl önce bugün ne ümitlerle sizlere yazmışım. Sanki artık bu iş bitti, gitti diye düşünmüşüm... Ama bilememişim...Hayat bizi kandırmış... Hani % 100 ilik uyumu olması süper bir durumdu??? Hani reaksiyon oldukdan sonra bu hastalık kolay kolay geri gelmezdi???
Hani yaşama bu kadar bağlı, bu kadar herşeyi pozitif görenler bu mel'un hastalığı yeniyorlardı??
Hani?? Hani??? Hani???
Neden Şule'm başaramadı? .Neden biz başaramadık??? Neden kader bize bu oyunu oynadı???
Kabul edemiyorum ben....Şule' me bunlar hiç yakışmadı.. Böyle olmamalıydı...Çok üzgünün bugün...Alp'i, Ecmel'i,Yalçın'ı , annemi böyle görmeye dayanamıyorum ben.. Tüm sevenlerini hüzünlü görmeye dayanamıyorum...
Bizler burada bir aradayız, birbirimize dayanarak destek olmaya çalışıyoruz. Ama Yalçın Almanya' da yanlız. Yanlış anlamayın tabiki ailesi hep yanında ama bizler yanında değiliz. Ona üzülüyorum.
Şule'msiz bu hayat nasıl geçecek??
Geçen gece Ecmel iş seyyahatinden döndü. Ertesi sabah kahvaltı hazırlarken "Alev' cim bu senin" dedi. Baktım elinde bir kutu. Gözlük kutusu gibi... İçini bir açtım ki , ne çıksa beğenirsiniz??
Pembe bir güneş gözlüğü... Yanında da bir not"" Ablacım, hayatı bundan sonra pembe görebilmen için"" diye..
Ah Ecmel, yaktın beni.... Bu ne güzel bir düşünce, ne ince bir hediye... Bizim , bundan sonra hayatı pembe görebilmemiz için ancak böyle güzel bir gözlüğe ihtiyacımız var. Önce benim oldu...
Benim Ecmel' e pembe gözlük hediye etme şansım yok... Ama tanrıdan ona çok güzel şeyler diliyorum. Her gece...O öyle bir eş ki!!!! Anlatılamaz, ancak yaşanır.. Şule'm bunu yaşadı. Ben yanlarında şahitleri oldum. Bu açıdan içim çok huzurlu...Tanrı inşallah ona çok güzel şeyler bahşedecek...Seni çok seviyoruz Ecmel...
Tam bir ay oldu onsuz bir hayat yaşamaya başlayalı. Tanrı hepimize güç kuvvet versin demekten başka bir şey söyleyemiyorum.
Önümüzdeki hafta pazar günü ( 13 Şubat) Şule' mizin 40. gün duasını yapacağız. Yine onun evinde ama bu sefer pazar günü olduğu için öğlenden sonra ,ikindi namazını takiben olsun diye düşündük.. Arzu edenleri o gün bekliyoruz.. Önce duamızı eder sonra, onu yine anarız...
Evet sevgili arkadaşlarım ve dostlarım. Bugün sizi üzdüm. Biliyorum. Ama sizlere içimi dökmek istedim. Beni mazur görün. Bir senedir sizlerle o kadar çok şey paylaştım ki!!! Sizlerden o kadar çok şey öğrendim ki, sizlerden o kadar çok kuvvet ve destek aldım ki... Bu kadarcık kapris yapmama izin verin...
Sizi, hepinizi çok seviyorum... En kötü günlerimizde yanımızdaydınız.. Hakkınızı hiç bir şekilde ödeyemem. Bunu biliyorum...Çok teşekkür ediyorum...
Sağlıcakla kalın....
Alev Balta
Ablacım, bugün Şuşum'dan telefon gelmesini çok bekledim. Yıllarca her 4 şubat'ta erkenden beni aradı. Cihoşum iyiki doğdun diye. Geçen yıl aynı gün yeniden beraberce doğmuştuk. Bundan böyle hep kutlayacaktık doğum günümüzü. 4 Şubat çok buruk artık. Çok zor ablacığım.Hepimize sabır ve güç gerek.
YanıtlaSilAh Alev Hanim, Alev Abla...! Cok zor yasanilanlar... Firsat buldukca yazin, paylasin. Taniyan tanimayan herkes sizi kendi ablasi gibi sevdi, tumum ailenizi kendi ailesiymis gibi hissetti. Siz de bizleri kardesiniz bilin. Tanri, sizlere bahsettigi kocaman yurek ve sevgi ile dayanma gucunun de en buyugunu verecektir. Hep yaninizdayiz.
YanıtlaSilAlim Erginoglu
www.alimrachel.blogspot.com
şuşu'suz hayat çok zor hakikaten. leyla da bana seninle aynı soruları soruyor; hani iyileşecekti??? hani iyiler iyiler kazanırdı hep kötüye karşı savaşları??? hani??? ne cevap vereceğimi bilemiyorum gerçekten. çünkü ben de bilemiyorum neden böyle olduğunu. o kadar inanmıştım ki bütün bunların birgün bir masal olacağına. şimdi her gün kelebek kanatlarının ortasındaki resmine bakınca bir yumru tıkanıyor boğazıma. özlüyorum, çok özlüyorum... tek diyebileceğim; seni çok seviyorum alev! seni çok seviyorum yalçın! seni çok seviyorum alp! seni çok seviyorum ecmel! o hepinizin içinde yaşıyor, benim de!
YanıtlaSilsevgili alev`cim
YanıtlaSilben berlin`den lâle, yalcinin 32 yillik arkadasiyim. biz maalesef hic görüsemedik, annenizi ve suleyi taniyorum.
bu gün oglum sinan`la münih´ten geri döndük. orda bir hafta yalcin`larda kaldik. evet, yalcin`in da icindeki acisi büyük, disariya göstermemeye calisiyor. zor günler...pek cok sevgilerimle,
lâle
Sevgili Alev abla,
YanıtlaSilSen istedigin zaman yaz ! ciz ! ne istiyorsan de ! ne desen haklısın ! Senin dusunduklerini ben de dusunmuyor degilim. Benim de icim hep eksik, tarif edilemez bir ruh durumu icindeyim. Şulecim benim ablamdı, dostumdu,yaşam güneşimdi. Eminim bir cok arkadası da kendini hep eksik hissediyordur.
Ancak bir gercek var ki kaderden kaçış yok! Bir suru olayda baktım, evirdim cevirdim. Olmayınca olmuyor! insan feci bir siskinlik hissediyor, seni anlayabiliyorum ama gel gelelim ki olmayınca yok... Sizler elinizden geleni,olabilecek en iyi imkanlarla yaptiniz. Senin dusundugun seyleri ben de dusunuyorum, ve
bu is sulem'e nasıl oldu diyorum ve isin icinden cıkamıyorum. Ama kader bizim bilemedigimiz bir takım baska sıkınıtları engellemek adına bazen bu tur durumları karsımıza cıkarabiliyor diye dusununce anca biraz icim ferahlıyor.
Cok zor ama bir sekilde herkes kendi sekliyle bunu sindirecek, ama daha cok erken Alev ablacım. Inan seni her gun dusunuyorum, acaba arasam mi , gitsem mi diyorum. Insallah pazar gunu duada gorusecegiz. Sen icini ferah tut, sulecim orada huzurlu bir sekilde uyuyor. Sizler hepiniz uzun suren zorlu bir savastan cıktınız. Sizlerin şu gunlerde bunları hissetmesi cok normal, ablacım hepimiz pembe,mor, kalp şeklinde her ne ise cesitli gozlukler takıcaz, yoksa olmıycak.
Hepinizi sevgiyle kucaklıyorum ! saglıcakla kalın. Dilim dondugunce inanın hepinize dua edip ic ferahlıgı diliyorum.
Sevgiler,
Adile