26 Temmuz 2011 Salı

DOĞUM GÜNÜM



















Bugün 25 temmuz..Benim doğum günümdü.

Tüm dostlarım, arkadaşlarım, akrabalarım hepsi hepsi beni aradılar...yeni yaşımı kutladılar..

Sağlıklar dilediler.. Herkeze çok teşekkür ediyorum..

Sabahtan taaa akşama kadar bekledim, bekledim... İlk defa Şuşu'm beni sabahleyin aramadı. Arayamadı....Öyle büyük bir boşluk ki bu..Sizlere anlatabilmem mümkün değil...Onu çok özlüyorum....

15 Temmuz 2011 Cuma

BİR YIL ÖNCE BUGÜN


Bir yıl önce bugün, bu gece öyle mutluyduk ki...
Bugün annemin doğum günü. Geçen yıl bu mutlu günü hep beraber kutlamıştık. Herkez sevinçliydi, herkez mutluydu. Şulem artık sağlığına kavuşmuş nekahat dönemindeydi bizim için.
O gece annem, can arkadaşı İnci, Şulem, Ecmel, Lal, Alp, Yalçın,Bertan ve ben hep birlikte yemeğe gitmiştik. Gülüş cümbüş bir gece geçirmiş, annem sigara içmek için dışarı çıkmaya çalışırken hafif yollu biraz da gırgır yapmıştık...Ne mutlu, ne sevinçliydik o gece...

O güzel gecenin üzerinden tam bir yıl geçti. Bugün yine annemin doğum günü. Ama hepimiz ayrı ayrı yerlerdeyiz. Yalçın Almanya' da, ben Bursa' dayım, bugün Ecmel' in nerede olduğunu bilmiyorum. Bana bu haftanın programını henüz vermedi!!!!! :) :). Lal ,annesiyle tatilde...Sadece Alp ve İnci İstanbul'dalar. Şulem ise evrenin en güzel yerinde, yukarılardan bize bakıyor.Belkide "neden bugece hep beraber değilsiniz?" diye soruyor.. Değiliz işte Şuşum.... Sen olmayınca , olmuyor işte...Kızma bize olurmu??? Hepimiz seni çok özledik.. Sensiz olmuyor canım kardeşim...

2 Temmuz 2011 Cumartesi

ALTI AY GEÇTİ.........


Canım sevgili dostlarım ve arkadaşlarım,

Bugün Şule' mi kaybedeli tam altı ay oldu.......... 2 Ocak-2 temmuz.....Bu süreyi nasıl geçirdiğimi ne siz sorun, ne ben anlatayım....
Evime bile dönmek istemiyorum.. Burada istanbul' da olmak , ona daha yakın olmak, her içimden geldiği an onun kabrini ziyaret edebilme duygusu beni buralardan uzaklaştıramıyor..

Çok yakın iki arkadaşımızın ayrı ayrı yerlerde çocuklarının düğünü var bu gece. İkisinden birini tercih etme şansımız olmadığından bu gece oralarda olmak zorundayız. Onun için sabahleyin kuaföre gittim. Anneminde herzaman gittiği Hakan bey. Grip olmuş... Müşterilerine bulaşmasın diye de maske ile çalışıyordu. MASKE......
Tam birbuçuk sene Şule' me bir zarar vermeyeyim diye yanında maske ile oturdum.... O maskeyi bugün karşımda görünce yine allak bullak oldum... Onun içinde bu duygularımı sizlerle paylaşmak istedim...Kendimi sokaklarda ağlayan ağlak kadınlardan biri olarakda gördüm..

Size birazda havadisler vereyim. Alp sınıfını geçti. Artık lise son öğrencisi oldu.. Babası ve Selen Ablası ile güzel bir düzen kurdular. Bu hayat düzenini mutlaka Şulem oralardan görüyor ve mutlu mutlu gülümsüyordur. Onun istediği buydu çünkü...

Şule'min evini , çok içimize sinen, genç bir çifte kiraladık. Orada mutlu mesut olmalarını dilemekten başka elimizden birşey gelmiyor.
Senelerdir Şule' me her konuda yardımcı olan, onun evdeki dostu olan Nafiye ise yine aynı evde çalışmaya devam ediyor. Ailecek hepimiz Nafiye' nin işsiz kalmaması için ne yaparız diye düşünürken , "acaba Nafiye bu eve gelecek olan kişilerle çalışmak istermi" diye düşünürken, bu teklifin karşı taraftan gelmesi bizi ayrıca mutlu ve huzurlu kıldı...Nafiye ise o evde çalışmaktan mutlu ama Şuşu'm ile olan hatıraları hep onunla beraber....Arada bir araya gelip sarılıyoruz birbirimize...
İşte böyle sevgili dostlarım.. Artık bu bloğa çok sık baktığınızı zannetmiyorum, çünkü kabahat bende, çok ara verdim. Elim gitmedi. Yapamadım... Ama bugün sizlerle paylaşmak istedim duygularımı...
Sağlıcakla kalın...
Alev Balta