18 Mayıs

Aylin 15 yaşına bastı!

Derya & Aylin

Aylin, günlük faaliyetinde!

Sevgili ailem ve arkadaşlarım,

Bir süredir blogumuzu güncelleyemedik. Geçen hafta Essen’deki kontrolomüzden döndükten sonra ben hasta oldum. Nezle ve öksürük şiddetlendi. Antibiyotikleri artırdık. Ancak basit bir soğukalgınlığı beni hemen deviriyor aşağıya. İştahım kesildi. Bütün vücudum hatır hutur kaşınmaya başladı. Bu reaksiyon da olabilir düşüncesiyle bitkinliğimin sebebini ona verdik. Evden hiç çıkmadan genelde hep yatarak ve kitap okuyarak geçirdim. Öksürüğüm daha derinlerden gelmeye başlayınca doktorum ile konuşarak burada bir doktora kontrole gitmeye karar verdik. Pazartesi Yalçın’ın Münih de tanıdığı bir doktora gittik. Akciğer röntgeni de çektirdik. Neyseki ciğerlerimde problem yok biraz bronşit olmuşum. O da ilaçlarla geçecek ancak bende bu uzun sürüyor ve tarif edilemez bir bitkinlik yapıyor. Sanki tüm kaslarım ve kemiklerimle savaş veriyorum gibi. Üstelik bir yandan da midem avaz avaz bağırıyor, kopar, at beni diye.

Kaşıntılarım doktorum Ahmet bey için bir şey ifade etmiyor. Deride gözle görülür bir değişiklik olmadığı sürece önemsemiyor. Benim sistem inat ediyor, reaksiyonu cilde vurdurmayacak, genelde mideden vurup kaçıyor.

Genelde evde geçirdiğim süreç içersinde Avrupa’nın yağışlı ve kapalı havasından nasibimizi aldık. Tam güneş gözüküyor galiba derken, bir kara bulut dalgası ve yağmur başlıyor. Bu nedenle size gezi yazılarını takviye edemedik. Bu kapalı hava uzun süre devam ederse burada herkes depresyona girer. Arkadaşımız Dane İsviçre’de başlamış zaten hafiften, ikimizde güneşli günlerin özlemini Istanbul’da gidereceğiz bu ay sonu inşallah.

Bugün Aylin’in doğumgününü kutladık. Doğumgünü pastası marifetli halası Alev’den bittabi. Artistik cimnastikçi olan Aylin’den resimler iletiyorum. Her okuldan gelişte yağmur yağmıyorsa, önce bahçedeki trambolinde kurtlarını döküyor. Cimnastikte dereceleri var. Çok bebekken bile vücudunu çok dengeli kullanabiliyordu. Hiç unutmuyorum, daha iki yaşında bile değildi, Derya’nın üzerine binilen tahtadan sallanan bir atı vardı. O atın tepesinde ayakta kendi başına sallanırdı.

Alev ile Bertan yarın Türkiye’ye dönüyorlar. Hayat bundan sonra hem benim için hem tüm yakınlarım için daha normalleşecek umarım. Çok uzun zamandır ailemden herkes çok fedakarlıklar yaparak benim yanımda oldular. Hayat düzenlerini değiştirdiler. Yoruldular, üzüldüler, özlediler, endişe ettiler, ben iyi oldukça iyi oldular, sevindiler, keyifsiz oldukça onların da keyfi kaçtı. En büyük ödül ise bu işi başarıyla atlatmış olmamız. Uzunca bir süre daha bu tedavinin yan etkilerini olumsuz da olsa yaşabilirim ama bana verilen bu inanılmaz desteği boşuna çıkarmayarak bunlara da sabırla göğüs gereceğim.

Şule

Az kaldı şafak, 11 gün!!!